برآورد می‌شود كه زنبور عسل در تهيه و توليد يك سوم غذای بشری سهيم باشد. واين بدان معنی نيست كه عسل يک سوم غذای بشری است، بلكه بايد گفت كه زنبور عسل نقش مهمی در باروری گياهان دارد و اگر زنبور نبود چه بسا كه در بسياری از اوقات باروری گياهان امكان پذير نبود. زنبور عسل وقتی بر روی گلی می‌نشيند، دانه‌های گرده را از اندام نرينه گل (پرچم) با خود برمی‌دارد و هنگامی كه به سوی گل ديگری می‌رود، با اين دانه‌های گرده اندام مادينه گياه (تخمدان) را بارور می‌سازد، وبنا به اظهارات اتحاديه ملی پرورش دهندگان زنبور عسل در فرانسه، زنبور عسل اقدام به تلقيح وباروری گل آفتابگردان و درختان سيب به ميزان ۷۰٪ و توت فرنگی و گيلاس به میزان ۸۰٪ و درختان ميوه دار كوچک به ميزان ۹۰٪ و شبدر و یونجه بنفش به ميزان ۱۰۰٪ می‌نمايد و اگر زنبور عسل نباشد، ميزان توليدات گیاهی به شدت كاهش می‌یافت و بدين گونه قبل از اين كه به موضوع اهميت توليد عسل بپردازیم، بايد كمی واقع بين باشيم و دريابيم كه زندگی ما بدون زنبور عسل بسيار دشوار می‌شد. باغداران و كشاورزان به خوبی از نقش زنبور عسل در باروری گياهان و افزايش محصولات كشاورزی آگاه هستند و به همین علت هیچ گاه در اجاره دادن باغ‌های خود به پرورش دهندگان زنبور عسل ترديد نمی‌کنند وبدين وسيله سعی می‌کنند كه ميزان توليد محصولات خود را دوبرابر سازند.

جمع آوری شهد - گرده - آب - بره موم - پاسبانی از کندو - تولید عسل - رسیدگی به ملکه - پرورش نوزادان - رسیدگی به کندو و پاکیزه‌گی آن از بیشترین وظایف زنبورهای کارگر می‌باشد.