اسیب باد بر مرکبات
در مناطقی که مشتریان مایل به خرید میوه های عاری از لکه هستند ، لکه های ایجاد شده روی میوه بر اثر باد زدگی مسئله جدیدی به شمار می آید . پوست میوه جوان مرکبات مخصوصاً تا 3 هفته بعد از ریزش گلبرگ ها به آسانی بر اثر مالش برگ ها ، سرشاخه ها یا خارهای شاخه صدمه می بینند . در میوه هایی که حدود 12 هفته از سن آن ها گذشته است زخم های کوچکی ایجاد می شود . بیشتر خسارت های وارد شده به پوست میوه به واسطه ی مالش لبه های برگ های مسن به آن است . مالش لبه های برگ های مسن به میوه موجب مرگ سلول های اپیدرمی و زیراپیدرمی می شود . چنانچه در این حالت غده های روغنی پوست هم شکافته شود بافت مردگی سطح میوه تشدید می شود که دلیل آن سمی بودن محتویات غده روغنی است . در محل پوست میوه های مصدوم و در زیر نواحی خسارت دیده پوست ، در بعضی موارد نوعی اپیدرم بافت زنده اضافی تشکیل می شود . تشکیل بافت اضافی روی میوه پوست میوه موجب ایجاد برجستگی ها یا نواحی برجسته ی نامنظم روی سطح میوه می شود . تشکیل این ضایعات مخصوصاً روی لیمو و تمپل تانگور مشهود است و می توانند با نشانه های بیماری لکه سیاه اشتباه شود .
نواحی آسیب دیده بر اثر باد ، به تدریج با بزرگ شدن میوه توسعه می یابد . رنگ بافت زخم های ایجاد شده روی پوست میوه مرکبات معمولاً خاکستری است ولی چنانچه بعد از آن قارچ کش مسی سمپاشی شود تیره تر می شود . استفاده از بادشکن از وقوع زخم های ایجاد شده روی میوه بر اثر باد جلوگیری می کند . درختان بادشکن باید به طوری کاشته شوند که درختان مرکبات باغ مورد نظر را از باد های قوی که غالباً در خلال یک تا دو ماه بعد از ریزش گل می وزند محافظت کند .
باد های تند مشکلات ناشی از خشکی ، گرمای زیاد و یخبندان ها را تشدید می کند . باد های سرد رشد مرکبات را متوقف می کند . باد های خشک و داغ توام با دوره ی خشکی خاک می تواند منجر به افزایش خشکی برگ شود و آن را بخشکاند که در این حالت برگهای خشکیده روی سرشاخه ها باقی می مانند . همچنین باد خشک توام با دوره خشکی به ریزش میوه ها کمک می کند و سبب ریزش میوه های نارس می شود و بیماری های قارچی در جاهایی که هوا مرطوب است به سرعت شیوع پیدا می کند . شاخه های بارده ممکن است به همین شکل آسیب ببینند .
منابع :
