قارچ کش‌هاي سيستميک
قارچ کش‌هاي سيستميک
الف) آنتي بيوتيك‌ها؛
- بلاستيسيدين‌ها
- كاسوگامايسين
ب) تركيبات آلي فسفره؛
- ادي فتوفوس
- كيتازين
ج) قارچ‌كش‌ها؛
- اكساتئين
- كربوكسين (ويتاواكس)
- اكسي كربوكسين (پلانت واكس)
د) قارچ‌كش‌هاي بنزيميدازول؛
- كاربندازيم (باويستين)
- بنوميل (بنليت)
- تيا بندازول (تكتر)
- تيوفانات متيل (توپسين ام).
از
زمان‌هاي بسيار دور دانشمندان در پي يافتن ترکيباتي بودند که پس از پاشيدن
بر روي گياه در بافت گياه حرکت کند و بيماري‌هاي ساير نقاط که در تماس با
قارچ‌كش هم نيست را کنترل نمايند. در سال 1950 آنتي بيوتيک، سال 1962 قارچ
کش سيستميک و سال 1964 دو قارچ کش کاربوکسي و اکسي کاربوکسي کشف شدند.
آنتي
بيوتيك‌ها عليه پلاستر برنج كاربرد دارند. تركيبات آلي فسفره عليه
قارچ‌هاي برنج استفاده مي‌شوند، و قارچ‌كش‌ها عليه زنگ ميخك، گل ميمون و گل
سرخ كاربرد دارند. هم‌چنين قارچ‌كش‌هاي بيزيميدازول عليه طيف وسيعي از
بيماري‌هاي قارچي گياهان زينتي كاربرد دارند.
